Diş hekimi; ağız, çene, baş, yüz ve dişlerin yapısını ve işlevlerini inceleyen ve bu bölgelerdeki hastalıkları tedavi eden sağlık profesyonelidir. Diş hekimlerinin temel amacı, hastalarının ağız ve diş sağlığını korumak ve tedavi esnasında hastaların konforunu sağlamaktır. Diş hekimleri, el ve parmak becerilerini bir sanatkâr gibi kullanabilmelidirler. Diş hekimliği, yüksek düzeyde bilgi ve beceri gerektiren bir meslektir.

Ülkemizde, 2015 yılı itibariyle 47 Diş Hekimliği Fakültesi bulunmakta olup, bu fakültelerden 23'ünde henüz eğitime başlanmamıştır. Diş hekimi olabilmek için sayısal bir bölümde eğitim görmek ve üniversite sınavında yüksek bir puan almak gerekmektedir. Diş hekimliği eğitimi beş yıl sürmekte olup, bu süreçte öğrencilere hem teorik hem de pratik bilgiler verilmektedir. Eğitim programı, fen bilimleri ve temel tıp derslerini içermekte olup, son iki yılda pratik ve klinik uygulamalara ağırlık verilmektedir. Bu beş yıllık eğitimin sonunda sınavları başarıyla geçen öğrencilere diş hekimliği diploması verilmektedir.

Diş hekimleri, serbest olarak kendi muayenehanelerinde, özel sağlık kurum ve kuruluşlarında çalışabildikleri gibi kamu kurum ve kuruluşlarında da çalışabilmektedirler. Diş hekimlerinin maaşı, asgari ücretin beş katından başlamaktadır. Muayenehane açacak olan diş hekimleri, Türk Tabipler Odası'na başvurmalı, Sağlık Bakanlığı'ndan muayenehane açma izni almalı ve durumu Maliye Bakanlığı'na bildirmelidir. Diş hekimleri, Türk Tabipler Odası'na üye olmak zorundadır.

Diş hekimliği, sürekli gelişen ve yenilenen bir alandır. Bu nedenle, diş hekimleri meslek yaşamları boyunca sürekli olarak eğitimlere ve seminerlere katılmalı, bilimsel yayınları takip etmelidir. Ayrıca, diş hekimliği teknolojilerindeki gelişmeleri yakından izleyerek, yeni tedavi yöntemleri ve cihazları hakkında bilgi sahibi olmalıdırlar. Diş hekimliği, sadece teknik bilgi ve beceri gerektiren bir meslek olmayıp, aynı zamanda insan ilişkileri ve iletişim becerilerini gerektiren bir meslektir. Bu sebeple, diş hekimleri, hastalarıyla sağlıklı ve güvene dayalı ilişkiler kurmalı, onların korku ve kaygılarını gidermeli ve tedavi sürecini olabildiğince rahat ve ağrısız hale getirmelidir.